Yoluna çıkma cüreti gösteren nispeten cılız uzay kayalarıyla çarpışıp onları imha eden Dünya, bitmek bilmeyen göksel bir çarpışan araba oyununda.
Gezegenimiz 4,6 milyar yıl sonra hâlâ ayakta. Fakat modern bir çarpışma şehirleri, kıtaları ve hatta yaşamı mahvedebilir (dinozorlara sorun). NASA’nın Dünya Yakınındaki Cisim Çalışmaları Merkezi, genişliği 1 metreden 1000 metreye varan ve sorun yaratması muhtemel olan 18.000’i aşkın cismi izliyor.
30 metreden ufak gök taşları, tıpkı 2013 yılında Rusya’nın Çelyabinsk şehri civarında olduğu gibi genelde havada patlıyor. Bu patlamada krater oluşturacak kadar şarapnel bulunmasa da, çıkan şok dalgası pencerelerin camlarını kırmaya yetmiş. Peki daha büyük kayalar ne kadar zarar verebilir?
Öncelikle cismin boyutu çok önemli. Çapı 5 metre olan en küçük cisimler her yıl atmosfere girerken, 0,01 megatonluk bir çarpışma enerjisi meydana getiriyor. 10 km çapında olan en büyüklerin enerjisi ise 100.000.000 MT’ye denk fakat bunlar ortalama 100 milyon yılda bir geliyor.
Bu uçan cisimlerin böylesine tehlikeli olmasının sebeplerinden biri de hızları. Daha hızlı bir asteroit, daha fazla hasar verebilir. Üstelik bu şeyler hızlı da; saatte 70.000 km’nin üzerine çıkıyorlar. Tüm diğer etmenler (boyut, giriş açısı, hedef) eşit olduğunda, daha hızlı bir asteroit daha büyük bir krater açabilir ve üzerine çarptığı kaya parçasını eritebilir.
Bileşim anahtar öneme sahip. Metal asteroitler, küçük boyutlarda bile olsalar yüzeye ulaşacak kadar dayanıklılar. Karbon yönünden zengin olanlar ise neredeyse her zaman atmosferde parçalara ayrılıyor. Bütün gök taşlarının yüzde 94’ünü meydana getiren taşlı tipler ise ikisinin arasında duruyor. Fakat uzay çöplerinden kopan iri bir parça bile geçiş yaptığı sırada tehlikeli bir şok dalgası oluşturabilir.
